Luc Vandeplas geeft voorzittersfakkel door aan Yennef

Luc Vandeplas geeft het voorzitterschap door aan Yennef Vereycken
Luc Vandeplas geeft het voorzitterschap door aan Yennef Vereycken © HCH

Christian Hennuy 09-08-19

Luc Vandeplas (65j), voorzitter van jeugdhuis ’t Paenhuys sinds 1997, toen hij zelf de stichter-voorzitter Frans Huon opvolgde, geeft nu de fakkel door aan Yennef Vereycken (29j). “Ik dacht er al langer aan om de fakkel door te geven, maar er waren altijd wel problemen zoals de invoering van het rookverbod, een tijdelijke verhuis naar de Polder, en het betrekken van onze nieuwe lokalen. Maar nu zijn er geen noemenswaardige problemen, dus het werd tijd”, aldus Luc. “In de toekomst zullen we steeds meer projectgericht moeten werken”, zegt de nieuwe voorzitter Yennef.

Luc Vandeplas was erbij van in de tijd van ‘Getegalm’ de voorloper van ’t Paenhuys in 1970. “In de zomer van 1972 toen Frans Huon op huwelijksreis was, hebben we de leegstaande kelder van ’t Paenhuys gekraakt. Zo is het Paenhuys er gekomen en uitgegroeid tot één van de bekendste in het land. Ik werd jongerenvoorzitter in 1976 en stapte op mijn 21ste in de beheerraad, eerst als ondervoorzitter en daarna als secretaris. Jeugdwerking was steeds ons speerpunt, maar we hebben altijd ingezet op een brede werking, zodat verschillende generaties elkaar in ’t Paenhuys konden vinden. We hebben veel clubs opgericht. We hebben een lange periode van stabiliteit gekend met Clara Bessemans als permanent verantwoordelijke. Ik vind dat de jeugd van nu veel braver en beleefder is dan vroeger. Alleen is het nu moeilijker om vrijwilligers te vinden, want vele jongeren hebben nu een vakantiejob”, zegt Luc.

Het Paenhuys festival, nu Park Happening dat dit jaar aan de 47 ste editie toe was en dus ouder dan Werchter, was een weerkerende certitude. “In het begin waren grote namen als De Kreuners, Raymond van het Groenewoud, Kris De Bruyn of TC Matic nog betaalbaar, maar wij waren alleen. Nu heeft elke stad een festival”, aldus Luc. “Vandaar dat de nieuwe generatie gekozen heeft voor een kleinschaliger festival met groene accenten”, vervolgt Yennef.

Blijf op de hoogte

Krijg een melding bij belangrijke berichten over Breaking nieuws.

Luc Vandeplas en Yennef Vereycken voor het Paenhuys
Luc Vandeplas en Yennef Vereycken voor het Paenhuys © HCH

Luc Vandeplas zag het Paenhuys evolueren van bij de start toen er alleen een oude kelder was, tot het huidige ontmoetingscentrum. “We hebben zelf het hele Paenhuys opgelapt met de Smidse en twee verdiepingen, maar in 2008 werden alle jeugdlokalen in Hoegaarden afgekeurd en heeft de gemeente het ingericht als gemeenschapscentrum, waarin wij nog twee lokalen, de kelder en de Smidse hebben”, aldus Luc. “Vroeger konden de jongeren zelf alles inrichten en hadden ze meer kans op ontplooiing. Daar moeten we in de toekomst op inzetten, dat de jongeren weer iets zelf kunnen doen en aanleren. Dat ze ook een stukje financiële autonomie krijgen”, aldus Yennef, een socioloog en doctoraatsstudent aan het HIVA. “Ik ben al actief in ’t Paenhuys van mijn zeventiende en ben nu al vier jaar in de beheerraad, die grotendeels vernieuwd werd. Ik heb al aan verschillende projecten meegedaan in ’t Paenhuys, en ik denk dat de toekomstige subsidiëring steeds meer van projecten zal afhangen, een nieuwe visie dus. We gaan inzetten op drie O’s: ontdekken, ontmoeten en ontplooien. Onze Galm-curussen en onze bakoven zijn daarin belangrijke troeven. En we hebben uiteraard onze twee vaste werkkrachten, permanent verantwoordelijke Michael Vandeput en projectverantwoordelijke Willem-Jan Raddoux”, besluit Yennef.

Na Fernand Huts werd Luc Vandeplas 25 jaar praeses van de kerstcantus van ’t Paenhuys

Na Fernand Huts werd Luc Vandeplas 25 jaar praeses van de kerstcantus van ’t Paenhuys

24 december 2022 | 11u27 | Gepost door christian.henn…

De kerstcantus met vooraan vlnr de procantor, de praeses, de schachtenmeester en het orkest

HOEGAARDEN

Voor de 50ste verjaardag van jeugdhuis ’t Paenhuys in Hoegaarden werd na jaren onderbreking weer een kerstcantus georganiseerd. Een cantus omdat het jeugdhuis indertijd groeide uit de studentenvereniging ‘Getegalm’. Fernand Huts was praeses van de twee eerste edities, maar bij de start van ’t Paenhuys in 1972 nam Luc Vandeplas voor 25 jaar het praesidium van de cantus over. Nu voor de 50ste verjaardag van het jeugdhuis werd hem gevraagd dat nog eens over te doen, om aan jongeren te tonen hoe een echte studentencantus verloopt.

Kerstcantus Paenhuys

https://youtube.com/watch?v=bJ7E0IA8U3o%3Fautoplay%3D0%26start%3D0%26rel%3D0

De start van de cantus met ‘My Bonnie’

Wat kwam Fernand Huts, de man van Katoen Natie en de Boerentoren in Antwerpen doen als praeses op een cantus in Hoegaarden?, vraagt de lezer zich af. Wel cantussen waren vooral in de tijd tijdens en na Leuven Vlaams zeer populair. In Hoegaarden werd onder impuls van Frans Huon de studentenvereniging ‘Getegalm’ opgericht, en Fernand Huts, een streekgenoot afkomstig uit Opvelp-Bierbeek, nam het praesidium waar van de cantus voor zijn goede vriend Frans Huon, die voorzitter zou worden van ’t Paenhuys en later burgemeester van Hoegaarden.

Lees verder onder de foto

Kerstcantus Paenhuys Hoegaarden
De jongeren volgen aandachtig de instructies van de praeses

Getegalm

In 1972 kraakten leden van ‘Getegalm’ het Paenhuys-gebouw in Hoegaarden, tijdens de huwelijksreis van Frans Huon en zo ontstond het jeugdhuis. De naam van het gebouw werd uiteindelijk de naam van het jeugdhuis en de naam ‘Getegalm’ is nog alleen behouden in de ‘Galm’ cursussen van ’t Paenhuys.

“Na de twee cantussen geleid door Fernand Huts, nam ik het in 1972 over”, vertelt Luc Vandeplas”. “Het werd een jaarlijkse traditie en ik heb dat 25 jaar volgehouden tot in 1997. Dan heeft Luc Cipers het voor een drietal jaren nog overgenomen, maar toen is het gestopt. Er zijn daarna nog een paar pogingen ondernomen, maar met weinig succes”.

Lees verder onder de foto

Kerstcantus Paenhuys Hoegaarden
Ook de vorige generatie mocht meedoen

Ad fundum

“We hebben nu boekjes laten drukken want we gaan er niet van uit dat het allemaal studenten zijn. We openen uiteraard wel in het Latijn. Op een echte cantus wordt alleen bier gedronken, maar hier drinkt iedereen wat hij wil. Maar ad fundum en de salamander horen erbij. Verbroedering en plezier maken, dat is wat wij willen”.

Traditiegetrouw werd de cantus georganiseerd in het lokaal van de bier- en wijngilde van ’t Paenhuys. “We verkiezen dit lokaal boven de Paenhuyskelder. We hebben dat daar ooit eens geprobeerd, maar dan blijven er mannen aan de toog staan en doen niet mee. Dat werkt niet bij een cantus. Een cantus steunt op het gezag van de praeses, die evenwel boven alle wetten staat”, vervolgt Luc.

Lees verder onder de foto

Kerstcantus Paenhuys Hoegaarden 2000
Een beeld van een kerstcantus uit het jaar 2000

Ludieke boetes

“En onze zedenmeester is klaar om ludieke boetes uit te delen aan wie het gezag niet respecteert. We hebben dit nu nog eens gedaan voor de 50ste verjaardag, maar ik denk niet dat er zo direct een vervolg komt. Ik ben nu 68, maar ik wilde nog eens aan de jongeren tonen hoe het voeger ging”, besluit Luc Vandeplas.

Alleszins het verliep zoals een echte cantus, maar hier waren zelfs twee muzikanten aanwezig, Paul Vlayen en Janneman, om het gezang te begeleiden. Iedereen moest de praeses aanspreken met ‘Senior, peto verbum’, alvorens iets te mogen zeggen. En dan begon de avond vol ambiance.  Normaal gezien is alles wat in een studentenvereniging en tijdens cantussen gebeurt geheim – zie maar de recente opschudding rond studentenverenigingen en studentendopen -, maar wij mochten incognito een stuk van de vergadering bijwonen, en pas weggaan na een ludieke boete opgelegd door de zedenmeester.

Bekijk film hieronder

Kerstcantus Paenhuys Hoegaarden

https://youtube.com/watch?v=5ebSzID8LKc%3Fautoplay%3D0%26start%3D0%26rel%3D0

De start van de salamander

Gemeenteraadslid LUCIA DOTREMONT overleden

HOEGAARDEN – Ik ben mijn lieve Lucia kwijt. Ik had nooit gedacht dat ik dat in mijn eigen gazet zou moeten schrijven. Veel te vroeg!  Lucia (69j) zal gemist worden in het sociale leven, de politiek en de gemeenteraad waar ze al zetelt sinds de verkiezingen van 2000. En ook bij de Liberale Vrouwen zal ze gemist worden.

Maar niet zoveel als in onze harten ! Lucia en ik hebben meer dan een halve eeuw lief en leed gedeeld, waarvan 47 jaar getrouwd. Steeds in de weer voor anderen en bezorgd voor mijn dochter en mezelf. Wij en ook haar twee oogappels, schatten van kleinkinderen, zullen haar missen, maar zeker niet vergeten. 

Lucia op vakantie in Madeira

Ze overleed op Wapenstilstand 11 november een dag die haar na aan het hart lag: een belofte die ze aan haar vader en schoonvader, indertijd voortrekkers van de Nationale Strijdersbond, had gedaan. – Christian

VOL HUIS VOOR DE MOUTGAARDSE BIERFEESTEN

OUTGAARDEN – De pastorietuin in Outgaarden liep helemaal vol voor de Moutgaardse Bierfeesten, een organisatie van het Moutgaarden Brewing Team en het dorpscomité. “Onze bierfeesten zitten duidelijk in de lift, want het is hier vandaag full house”, aldus Yves Willems die ook zijn naaste medewerkers dankte, o.a. Kris Hendrickx, zijn moeder en Geert Clement die aan de basis van het brouwen lag.

Er was een officieel moment met ‘In the Air tonight’. Zo stegen er enkele ballonnen op die in de spotlight werden gebracht.

Kris en Yves mee op het podium met de coverband

IN THE AIR

Vanuit de kerktoren van de Sint-Niklaaskerk kwam ook de vlag met logo van Moutgaarden naar de ‘festivalweide’ gevlogen. Jammer genoeg slaagden de spots er niet in om die constant in beeld te brengen.

“Bier in combinatie met covergroepen en plaatselijk talent als Gert Depré, Sarah Verdeyen, Luc Vandeplas, Erwin Lefevre en Walter Ginckels, dat is het recept van onze bierfeesten. Hier kwamen zeker 500 mensen naartoe. Daarvoor konden we rekenen op 50 medewerkers. Ook de Klup deed mee en drie lokale bands”, aldus Yves Willems. – HCH

DE TOTALE WAANZIN IN HET PIERRE CELISHOF

HOEGAARDEN – In volle voorbereiding op het Armistis Konsààr, dat in het Paenhuys wordt gehouden op 9, 10 en 11 november,  vond de Totale Waanzin toch nog de tijd om te gaan optreden in het Pierre Celishof, aan het Frans Huonplein. Ze brachten er een reeks klassiekers en enkele nieuwe nummers. Uiteraard sloten ze af met ‘Land van beuj èn biejete’.

Jeroen Andries, verantwoordelijke voor de assistentiewoningen: “In het Pierre Celishof zijn 20 mensen met een niet aangeboren hersenletsel. Ook de 20 bewoners van de assistentiewoningen van de Brouwketel waren uitgenodigd. Het was een initiatief om onze zorggebruikers al zingend de zomer te laten afsluiten. En dat is goed gelukt”.

De Totale Waanzin in actie

PIERRE CELIS EN LORIERS

Iedereen zong mee met de Totale Waanzin. De vestiging in Hoegaarden van Kamiano is ondertussen als meer dan twee jaar open. Deze groep heeft ook nog vestigingen in Scherpenheuvel en Zoutleeuw. In Hoegaarden zitten zeker 15 mensen in het begeleidingsteamteam van het Pierre Celishof.

Niet toevallig zong de Totale Waanzin over Pierre Celis en ook Loriers de man van de voormalige brouwerij op de site waar nu het Pierre Celishof en de Brouwketel gebouwd werden, kwam aan bod. – HCH

Veel ambiance tijdens het optreden

https://degazetvanhoegaarden.be/streeknieuws/de-totale-waanzin-in-het-pierre-celishof/

1998 – Waanzinnige muziek in Hoegaards dialect

,,Groewet konsaar”. In Hoegaarden houden ze ervan. Zeker die van jeugdhuis ’t Paenhuys en hun Totale Waanzin. Deze muziekgroep speelt blues en rock ’n roll in het Hoegaardse dialect. Ze bestaat vijf jaar en viert op zaterdag 7 november die ,,houten jubileum” met een concert in het jeugdhuis in de Stoopkensstraat.

HOEGAARDEN 05-11-1998 Het Nieuwsblad

,,Konsaar van den armistis” (wapenstilstand) prijkt op de strooibriefjes. Vijf jaar geleden kon niemand van de elf leden een noot muziek spelen of zingen. ,,Compleet simpel, zot, waanzinnig”, oordeelde de buitenwereld. Toch was De totale waanzin geboren. Hij bestaat nog steeds en brengt overal ambiance en vaudevilles.

Ook nu weer. Niemand minder dan de Hoegaardse burgemeester Frans Huon kruipt in de huid van presentator. Hij stond niet voor niets mee aan de wieg van ’t Paenhuys. Hij krijgt de eer de luchtige muziek van Totale Waanzin vast te praten aan symfonieën met viool, dwarsfluit, piano en opera.

Totale Waanzin presenteert tegelijk met het concert zijn nieuw liedjesboek (leekesbukske) met 18 wijsjes in ’t dialect. Dokter Dirk Demedts schreef het voorwoord ervoor. Een nieuw liedje gaat over Paul Baille, de ongelukkige bewoner van het Kapittelhuis, nu Vlaamse Toontuinen. Hij was de braafste man van Hoegaarden, maar stierf in 1980 door moordenaarshanden. De mensen noemden hem Reubbe en zo luidt ook de titel van het liedje. Totale Waanzin zingt het een eerste keer op hun concert.

Paenhuys krijgt ook een BV over de vloer: Jacques Verbist. Hij is kunstschilder en acteur en Rob Van Eyck vroeg hem de rol van Weinstein te spelen in de film Blue Belgium. Die film gaat over Belgische moordenaars en hun slachtoffers.

Concert van De Totale Waanzin in ’t Paenhuys op 7 november. Het concert begint om 21 uur. Toegang: 150 frank aan de kassa, 100 frank in vvk.

1999 – Nationale Dag van de Afasie-HOEGAARDEN

04-09-1999 Het Laatste Nieuws

Nationale Dag van de Afasie-HOEGAARDEN Leentje Verhaert, verantwoordelijke voor de regio Vlaams-Brabant, organiseert op zaterdag 4 september, samen met…

Nationale Dag van de Afasie-HOEGAARDEN Leentje Verhaert, verantwoordelijke voor de regio Vlaams-Brabant, organiseert op zaterdag 4 september, samen met haar medewerkers, de «Nationale Dag voor Afasie». Vlaamse afatici uit vijf provincies komen in Hoegaarden samen. Om 10 uur worden de deelnemers in het Kouterhof verwelkomd door de Edele Orde vanden Moutstock, en volgen korte toespraken door Leentje en Hubert Mannaerts. Daarna volgt een rondleiding in de brouwerij.Om 14 uur is animatie voorzien in het parochiecentrum, met een akoestisch optreden van de Totale Waanzin. Hubert Mannaerts zal er zingen over de «maskes van Ogere», in aanwezigheid van Pierre Celis, meester-brouwer en vader van de witbieren. Om 16 uur volgt tenslotte een officiële plechtigheid in de Toontuinen, in aanwezigheid van burgemeester Frans Huon. – HCH

1999 – Hubert Mannaerts is misschien wel zijn fantasie kwijt, maar ..

Hubert Mannaerts is misschien wel zijn fantasie kwijt, maar hij schrijft toch al weer liedjes. Foto Bollen«De muziek heeft mij gered»-HOEGAARDEN Iedereen…

04-09-1999 Het Laatste Nieuws

Hubert Mannaerts is misschien wel zijn fantasie kwijt, maar hij schrijft toch al weer liedjes. Foto Bollen«De muziek heeft mij gered»-HOEGAARDEN Iedereen kent wel Hubert (UBRT) Mannaerts, de interieurarchitect die een gadget winkeltje had in Tienen, zanger – en liedjesschrijver was van Totale Waanzin, en ook humoristische tekeningen maakte. Een trombose, in juli 1996, maakte een einde aan dit alles, of toch bijna. «Mijn fantasie en improvisatietalent ben ik kwijt, maar de muziek heeft mij gered», zegt Hubert. Hij is nu één van de drijvende krachten achter de «Nationale Dag voor Afasie». Hubert kreeg in de zomer van 1996 een trombose en hartstilstand, en lag een hele tijd in coma. Van de eerste veertien dagen in het ziekenhuis weet hij niets meer. «Ik kon niet meer praten, tenzij wartaal, ik kon nog nauwelijks denken. Ik heb weer alles moeten aanleren zoals een kleuter. Zelfs de eenvoudigste begrippen snapte ik niet meer», zegt Hubert die aan afasie lijdt, een spraak- en taalstoornis te wijten aan de trombose.Hulp van computer«Mijn zicht was aangetast, en schrijven kon in het begin niet meer. Het heeft één jaar geduurd voor ik weer kon lezen. Schrijven was moeilijker, omdat ik niet kon lezen wat ik schreef. Soms wist ik zelfs niet wat ik bedoelde. Met hulp van de computer gaat het gelukkig beter. Al bij al ben ik nog blij dat ik niet verlamd ben.»«Gelukkig was mijn vrouw Janneke steeds bij mij. Het gaat ondertussen beter, ik kan weer praten en computerschrijven, maar ik ben veel kwijt, vooral mijn fantasie. Vroeger was ik zanger- en liedjesschrijver bij de Totale Waanzin, de Hoegaardse rockgroep die in het dialect zingt. Zij moesten een andere zanger zoeken. Ondertussen zing ik weer, en maak ik ook liedjes, maar de teksten voor een volledig optreden kan ik niet meer onthouden.»Samenhorigheid«Maar ik ben blij terug te zijn. De muziekgroep heeft mij gered. Ik wou terug bij hen horen en normaal zijn. Samenhorigheid, dat heeft mij gered. Nu, op mijn 51ste, leer ik gitaar spelen, en mondharmonica.» Op de Dag voor Afasie is trouwens een optreden van Hubert gepland.Samenhorigheid, dat was ook wat Hubert leerde toen hij tijdens zijn revalidatie in contact kwam met andere mensen die aan afasie leden. «We zitten nu samen in de vereniging Afasie regio Vlaams-Brabant, een vijftigtal mensen, allemaal met onze eigen miserie. Maar we willen terugkomen», zegt Hubert Mannaerts.Christian HENNUY

2001 – Hebt u heimwee naar uw dorp?

19-07-2001 Het Nieuwsblad

Ik woon nu twaalf jaar in Gent, ik reis de wereld af, en elk jaar heb ik mijn dosis Hoegaarden nodig. Dan moet ik minstens ‘ns door het dorp rijden. Als ik mijn ouders in Tienen bezoek rij ik speciaal om via Hoegaarden. Ik moet het Gemeenteplein ‘ns zien met al die achttiende eeuwse huizen. Ja, ik krijg af en toe een opstoot van heimwee. 2. Welk is het leukste plekje?

Ik woon nu twaalf jaar in Gent, ik reis de wereld af, en elk jaar heb ik mijn dosis Hoegaarden nodig. Dan moet ik minstens ‘ns door het dorp rijden. Als ik mijn ouders in Tienen bezoek rij ik speciaal om via Hoegaarden. Ik moet het Gemeenteplein ‘ns zien met al die achttiende eeuwse huizen. Ja, ik krijg af en toe een opstoot van heimwee. 2. Welk is het leukste plekje?

Ik heb sterke herinneringen aan de moestuin van mijn grootvader aan moeders zijde, in de Polder, waar Nermbeek en Gete samenvloeien. Drie maand geleden ben ik daar teruggekeerd, zoals Sonneveld ,,Langs het tuinpad van mijn grootvader.” Ik zag me terug lopen aan zijn hand. Ik beleef dat opnieuw. Dat is misschien melig maar ,,roots” zijn voor mij heel belangrijk. 3. Wat is de mooiste herinnering?

Er waren twee hoogtepunten in elk jaar: het Boolobal van de gemeenteschool en het chirokamp van pastoor Aerts. Je ziet, politiek gesproken is dat serieus in evenwicht. Wat Boolo betekent weet intussen geen mens nog. Een hoogtepunt van al de jongste jaren is het optreden van De Totale Waanzin met Ubrt Mannaerts, een echte poëet. Die man weet mij te raken en dat hij schrijft in het dialect is een pluspunt. Ik jaag collega’s met genoegen de gordijnen in door ze in het Hoegaards te antwoorden. 4. Is er een verschil tussen uw geboortestreek en uw huidige woonplaats? Ik verhuisde naar Gent omdat het makkelijk was zolang ik bij Jambers werkte. Achteraf bleek dat een stomme zet want van Gent naar VTM-Vilvoorde is een pijniging. Maar ik wilde in eender welke grote stad wonen na dertig jaar in een dorp. Dat had Antwerpen of Leuven kunnen zijn maar in Gent vond ik een betaalbaar mooi huis. Maar je dorp en je familie verloochen je nooit. Dat zie ik ook bij Afrikaanse mensen. Misschien keer ik toch nog terug.

Alle categorieën