2001 – Hebt u heimwee naar uw dorp?

19-07-2001 Het Nieuwsblad

Ik woon nu twaalf jaar in Gent, ik reis de wereld af, en elk jaar heb ik mijn dosis Hoegaarden nodig. Dan moet ik minstens ‘ns door het dorp rijden. Als ik mijn ouders in Tienen bezoek rij ik speciaal om via Hoegaarden. Ik moet het Gemeenteplein ‘ns zien met al die achttiende eeuwse huizen. Ja, ik krijg af en toe een opstoot van heimwee. 2. Welk is het leukste plekje?

Ik heb sterke herinneringen aan de moestuin van mijn grootvader aan moeders zijde, in de Polder, waar Nermbeek en Gete samenvloeien. Drie maand geleden ben ik daar teruggekeerd, zoals Sonneveld ,,Langs het tuinpad van mijn grootvader.” Ik zag me terug lopen aan zijn hand. Ik beleef dat opnieuw. Dat is misschien melig maar ,,roots” zijn voor mij heel belangrijk. 3. Wat is de mooiste herinnering?

Er waren twee hoogtepunten in elk jaar: het Boolobal van de gemeenteschool en het chirokamp van pastoor Aerts. Je ziet, politiek gesproken is dat serieus in evenwicht. Wat Boolo betekent weet intussen geen mens nog. Een hoogtepunt van al de jongste jaren is het optreden van De Totale Waanzin met Ubrt Mannaerts, een echte poëet. Die man weet mij te raken en dat hij schrijft in het dialect is een pluspunt. Ik jaag collega’s met genoegen de gordijnen in door ze in het Hoegaards te antwoorden. 4. Is er een verschil tussen uw geboortestreek en uw huidige woonplaats? Ik verhuisde naar Gent omdat het makkelijk was zolang ik bij Jambers werkte. Achteraf bleek dat een stomme zet want van Gent naar VTM-Vilvoorde is een pijniging. Maar ik wilde in eender welke grote stad wonen na dertig jaar in een dorp. Dat had Antwerpen of Leuven kunnen zijn maar in Gent vond ik een betaalbaar mooi huis. Maar je dorp en je familie verloochen je nooit. Dat zie ik ook bij Afrikaanse mensen. Misschien keer ik toch nog terug.